ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਵਿਚ ਤਮਿਲ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ 50 ਵੀਂ ਵਰ੍ਹੇਗੰਢ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਇਸ ਮਹੀਨੇ

ਆਕਲੈਂਡ (ਐੱਨ ਜੈੱਡ ਤਸਵੀਰ)ਵੈਲਿੰਗਟਨ ਤਮਿਲ ਸੁਸਾਇਟੀ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਵਿਚ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ 50 ਵੀਂ ਵਰ੍ਹੇਗੰਢ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਵਿਚ ਇਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਟਾਕਿਨਾ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ ਸੈਂਟਰ ਵਿਖੇ ਆਯੋਜਿਤ ਇਸ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਣੇ ਵਿਰਾਸਤੀ ਭਾਂਡੇ, ਕੱਪੜੇ, ਸਜਾਵਟੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਤਮਿਲ ਸਾਹਿਤ ਸਮੇਤ ਤਮਿਲ ਕਲਾਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਵੈਲਿੰਗਟਨ ਤਮਿਲ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਪਥਮਨਾਥਨ ਬ੍ਰਾਭਾਹਰਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, “ਅਸੀਂ ਤਮਿਲ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਪਛਾਣ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਧਾਰਾ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਬ੍ਰਾਭਾਹਰਨ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਤਮਿਲ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੇ ਅੱਧੀ ਸਦੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਹੁਣ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਕੀਵੀ ਆਬਾਦੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, “1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਵਿੱਚ ਤਮਿਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਾਰਨ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਤਮਿਲ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦਾ ਗ੍ਰਹਿ ਯੁੱਧ, ਜਿਸ ਨੇ ਅੰਦਾਜ਼ਨ 100,000 ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈ ਲਈ ਸੀ, 2009 ਵਿੱਚ ਖਤਮ ਹੋਇਆ ਜਦੋਂ ਸਰਕਾਰੀ ਬਲਾਂ ਨੇ ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਟਾਈਗਰਜ਼ ਆਫ ਤਮਿਲ ਈਲਮ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੁਆਰਾ 40 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਹੇ ਵਿਦਰੋਹ ਨੂੰ ਕੁਚਲ ਦਿੱਤਾ। ਬ੍ਰਾਭਾਹਰਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, “ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤਮਿਲ ਲੋਕ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਤੋਂ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਸਮੇਤ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਗਏ। ਅੱਜ, ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਦੇ ਤਮਿਲ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਭਾਰਤ, ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ, ਸਿੰਗਾਪੁਰ ਅਤੇ ਮਲੇਸ਼ੀਆ ਸਮੇਤ ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਬ੍ਰਾਭਾਹਰਨ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਵੈਲਿੰਗਟਨ ਤਮਿਲ ਸੋਸਾਇਟੀ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਮੂਲ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਤਮਿਲ ਵਸਨੀਕਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਇੱਕ ਸਾਂਝੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। “ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ 1983 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨਾ ਸੀ, ਪਰ ਇਹ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸਮਾਜਿਕ-ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸੰਗਠਨ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋਇਆ ਹੈ,” ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੂਲ ਰੂਪ ਨਾਲ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬ੍ਰਾਭਾਹਰਨ 35 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ। ਉਹ 1989 ਵਿੱਚ ਲੋਅਰ ਹੱਟ ਵਿੱਚ ਤਮਿਲ ਸਕੂਲ ਦੇ ਗਠਨ ਨੂੰ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਬ੍ਰਾਭਾਹਰਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, “ਇਹ ਸਕੂਲ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀ ਦੂਜੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਾ ਭਾਈਚਾਰਾ ਤਮਿਲ ਭਾਸ਼ਾ, ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਵਿਰਾਸਤ ਬਾਰੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਨਾਲ ਵੱਡਾ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਸਾਡੀਆਂ ਪਰੰਪਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਅਗਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਤੱਕ ਲੈ ਜਾ ਸਕਣ।
ਵੈਲਿੰਗਟਨ ਤਮਿਲ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਸਕੱਤਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਿਵਗਨਾਰਤਨਮ ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮਰਤਨਮ ਵੀ ਇਸ ਗੱਲ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹਨ। ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮਰਤਨਮ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਰਾਮ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣਦੇ ਹਨ, ਨੇ 1990 ਅਤੇ 2009 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤਮਿਲ ਭਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਇਸ ਸਮੇਂ ਤਮਿਲ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 100 ਬੱਚੇ ਦਾਖਲ ਹਨ। ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮਰਤਨਮ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1986 ਵਿੱਚ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਵੈਲਿੰਗਟਨ ਤਮਿਲ ਭਾਈਚਾਰੇ ਲਈ ਖੇਡ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੇ ਆਯੋਜਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ। “ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਲਈ ਕ੍ਰਿਕਟ ਖੇਡਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਲਈ ਕ੍ਰਿਕਟ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ,” ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮਰਤਨਮ ਦਾ ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਗ੍ਰਹਿ ਯੁੱਧ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਤਾਮਿਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਦੀ ਆਈਟੀ ਇੰਜੀਨੀਅਰਾਂ ਅਤੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਵਰਗੇ ਪੜ੍ਹੇ-ਲਿਖੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋ ਕੇ, ਕਈਆਂ ਨੇ ਦੱਖਣੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਨਵਾਂ ਘਰ ਚੁਣਿਆ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ “ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਵੈਲਿੰਗਟਨ ਭਾਈਚਾਰੇ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ 50 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਵਿੱਚ ਹਨ,” । ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮਰਤਨਮ ਨੂੰ ਤਮਿਲ ਭਾਈਚਾਰੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ 2023 ਵਿੱਚ ਕਿੰਗਜ਼ ਸਰਵਿਸ ਮੈਡਲ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਬ੍ਰਾਭਾਹਰਨ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਤਮਿਲ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਨ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ‘ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ “ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਜੋ ਅਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਬੱਚੇ ਅਕਸਰ ਦੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ,” “ਘਰ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਬਾਹਰ, ਉਹ ਦੂਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ,” । ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ “ਕਿਉਂਕਿ ਬਾਹਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਤਾਮਿਲਾਂ ਬਾਰੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ, ਸਾਡੇ ਲਈ ਆਪਣੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਬੱਚੇ ਵੱਡੇ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਮਾਣ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਸਕਣ। ਬ੍ਰਾਭਾਹਰਨ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸਮਾਗਮ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਤਮਿਲ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ”ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਤਮਿਲ ਪਛਾਣ ਅਤੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਇਸ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ,” ।